Brieven
van zinloosheid
|
hiernaast
ziet u de collectie
‘portretten van zinlozen’.
Het is een collectie van zeven schilderijen van acryl op doek.
De nummer 1 van de collectie is de omslag van het boek dat u hierboven
ziet afgebeeld. Het boek is ook in het Engels vertaald en uitgebracht.
Uiteraard in eigen beheer in geringe oplages, zoals trouwens geldt
voor al mijn boeken. Het nadeel is dat het werk niet in de winkel
is te koop en ik nooit zal doorbreken voor een groter publiek.
Het voordeel is dat ik nu het hele proces zelf bepaal.
  Terug
naar home pagina
Lof der Zotheid
Circus
‘Lof der Zotheid’
|
George
Rouault is één van mijn favoriete kunstenaars
uit de geschiedenis van het expressionisme. Zijn ‘trois
juges’, ofwel ‘drie rechters’ vind ik
onovertroffen voor het genre. De collectie ‘circus
Lof der Zotheid’ is een ode aan zijn kunstenaarschap
en aan zijn beeldend werk over het circusleven. Mijn collectie
telt zeven werken. Nummer 1 heb ik gebruikt voor de omslag
van het boek en ziet u hierboven. Hier volgen de titels. |
1.
Clown in groen
2. August
3. De acrobate
4. De circusdwerg
5. De goochelaar
6. De jongleur
7. De waarzegster
Terug
naar home pagina
De
Ettertjes
|
Deze collectie
schilderijen heet eveneens ‘ de ettertjes’. No 4 staat
op de omslag hierboven.
1. baby ettertjes
2. kleuter ettertjes
3. puberale ettertjes
4. adolescente ettertjes
5. ettertjes op middelbare leeftijd
6. ouder wordende ettertjes
7. ettertjes op leeftijd
Terug
naar home pagina
Pee
Dee (Pay Day)
|
Terug
naar home pagina
naar
volgende pagina
|
Brieven
van zinloosheid, 2001.
Achttien
brieven over individualiteit en identiteit, over alcohol, over
verveling, over de dood van een zus, over de dood van een gnoe,
over de jaargetijden, over muziek, over geloof, over de natuur,
over tot snot gekookte aapjes, over walging, over ‘who is
afraid of the coffin’, over mijn vader, over mijn overleden
vriend, over seks, over mongoloïde idiotie en tenslotte over
vergankelijkheid.
Speciaal voor de gelegenheid heb ik portretten van zinlozen gemaakt
met acryl op doek van 45 cm x 65 cm. Alles in expressieve stijl
en met volstrekt eigen textuur.
Lof der Zotheid 2002, 2002.
‘ Wat is het leven der stervelingen anders dan een toneelstuk,
waarin iedereen met een ander masker optreedt en zijn rol speelt,
tot de regisseur zegt dat hij achter de coulissen moet verdwijnen?
[…] de staat met zijn ereambten, de vaderlandsliefde en
de nationale trots, de statie van plechtigheden, de waan van stand
en adeldom, wat is het anders dan dwaasheid.(uit de Lof der Zotheid
1509 van Desiderius Erasmus).
‘Lof der Zotheid 2002’ is een reactie op de ‘Lof
der Zotheid 2001’ van Arnon Grunberg, dat ik een slecht
boek vind, omdat het uitgaat van een niet bestaande algemeenheid
‘de mensheid’. De kritiek die ik spui in de negen
brieven, die mijn Lof der zotheid rijk zijn, zijn veel meer Erasmiaans.
In het werk zijn afbeeldingen opgenomen van een collectie van
zeven schilderijen, bij wijze van ode aan George Rouault’s
‘Circus de vallende ster’ onder de titel: ‘Circus
Lof der Zotheid’.
De Ettertjes, 2002.
De stelling: ‘hoe hoger op de maatschappelijke ladder, hoe
meer psychopathie’ heb ik enigermate uitgewerkt in dit nagenoeg
autobiografische werkje.
Het is de bedoeling, dat over een zeer persoonlijke ervaring met
dergelijk soort psychopaten, die uitliep op een soort nachtmerrie,
nog eens een werkje te schrijven onder de titel ‘Pee Dee’
(Pay Day), waarin ik fictief afreken met dat zootje.
En alweer voor de gelegenheid zijn er portretten gemaakt. Nu van
de nodige ettertjes, te beginnen bij ettertjes, die net zijn geboren.
Dan ettertjes als peuter en kleuter, vervolgens puberale ettertjes
en ettertjes als adolescent. Daarna zijn de ettertjes op middelbare
leeftijd aan de beurt en tenslotte de oude suf gelulde ettertjes.
Pee Dee (Pay Day).
Over het failliet van een maatschappij.
Geschreven onder het pseudoniem ‘Karl Neuenthaler’.
De toenemende tweedeling in de maatschappij tussen arm en rijk
gaat samen met een toename van psychopathie naarmate men rijker
wordt en macht uitoefent. Aan de onderkant van de maatschappij
lopen de geboorten terug, want als er al werk is komt men daar
nauwelijks boven het minimum loon, zodat beide partners ten eeuwige
dage moeten blijven werken. Grootouders worden een uitstervend
geslacht en de bevolking loop terug. En de top blijft zich ongegeneerd
verrijken. In dit boek slaat de onderkant van de maatschappij
terug en vernietigt letterlijk de top.
|
